Het koudste dorp in de wereld: dit is wat het betekent om te leven in -71,2 ° C

Als je denkt dat jouw stad het favoriete doelwit van de kou is en je het idee om nog een koude winter te moeten doorstaan niet aan kan, zul je misschien steun vinden bij het idee dat er in het verre Rusland een plek bestaat waar de greep van de vorst nooit loslaat.

Oymyakon is een dorp gelegen in het oosten van Siberië en heeft de titel van de koudste plek op de aarde gekregen. In 1924 werd er een record temperatuur van -71,2 ° C geregistreerd, verreweg de laagste temperatuur ooit vastgesteld in een bewoond gebied. Je leest het goed, Oymyakon is een dorp en wordt bewoond door ongeveer 800 mensen die zo'n extreme situatie weten te overleven.

Amos Chapple, een Nieuw-Zeelandse fotograaf, kon het niet weerstaan om de charme van deze realiteit vast te leggen en visiteerde het dorp om het dagelijkse leven van deze mensen mee te maken.

via Amos Chapple

Er is slechts één weg die in en uit het dorp leidt. Deze heet 'The Bone' en werd gebouwd door gevangenen in de goelag, de Sovjet-concentratiekampen.

Toen Amos Chapple in het centrum arriveerde was hij onder de indruk van de verwoesting van de plaats. Op het hoofdplein trof hij absolute stilte. Zelfs de beelden lijken de kou niet aan te kunnen.

In de maand december is het er hooguit drie uur licht, en de zichtbaarheid wordt geminimaliseerd door een dikke laag mist.

Het beeld van Ivan Kraft, een van de eerste gouverneurs van Yakutia, de autonome republiek waar Oymyakon zich bevindt, brengt een groot deel van het jaar onder een laag ijs door.

Oorspronkelijk alleen in de zomer bewoond door rendier jagers, werd er vervolgens een dorp wat permanent onder de druk van de Sovjet-regering stond van gemaakt. Deze had de intentie om er vaste woonplekken voor de Aziatische nomaden te maken.

De fotograaf had verwacht dat de lokale bevolking gewend zou zijn aan de ongelooflijk lage temperaturen, maar dat is niet zo: de mensen uit Oymyakon zijn bang voor de kou.

De grond is bijna altijd bevroren: in de winter is de gemiddelde temperatuur -45 ° C die in de zeer korte zomer op kan lopen tot 25 ° C. Deze zomer schoenen worden maar een paar dagen per jaar gebruikt.

De bevolking woont in huizen verwarmd op kolen waar de temperatuur 30 ° C kan bereiken: op deze manier absorberen de bewoners veel warmte om de kou buiten langer te kunnen weerstaan.

Het leven bij zulke lage temperaturen is totaal verschillend van het leven wat in gebruikelijke temperaturen wordt geleefd. Zo worden mobiele telefoons onherstelbaar beschadigd als de temperatuur onder de 40 ° C raakt, een veel voorkomende gebeurtenis in Oymyakon.

Amos Chapple vertelde hoe hij aankwam in het dorp met een vrij dunne broek, de kou leek onmiddelijk in zijn benen te snijden. Zijn speeksel bevroor meteen.

Er bestaat geen landbouwgrond en de voeding is dan ook teruggebracht tot het eten van wild vlees, vis en melk.

De bewoners zijn gedwongen om de motor van hun auto te laten draaien om te voorkomen dat deze bevriezen en zij benzine in een vaste toestand terugvinden.

Een tankstation langs de weg: de arbeiders van het station werken slechts om de twee weken om ernstige gezondheidsproblemen (als gevolg van langdurige blootstelling aan de kou) te vermijden.

Langs de weg zijn er kleine cafès die hete rendier- soep verkopen om de automobilisten warm te houden die anders zouden bevriezen in hun auto's.

De badkamers worden buiten de behuizing gebouwd om te voorkomen dat het water in de leidingen bevriest. Ze bezitten geen traditionele riolering maar worden door een pit gevormd die beschermd is door een houten constructie.

De verwarmingsinstallaties zijn 24 uur per dag werkzaam, 7 dagen per week.

Een monument herdenkt de dag dat het record van de laagst gemeten temperatuur in 1924 werd behaald, -71.2 °C . Het geschrift luidt: " Oymyakon, de noordpool van de kou".

Het water van de rivier Indigirka, welke langs het dorp loopt, is niet ongelooflijk koud dankzij de aanwezigheid van ondergrondse warmwaterbronnen. Dit water wordt door de bevolking geëxtraheerd om vervolgens te gebruiken.

Elke dag opnieuw arriveert er een bulldozer om de kolen te brengen voor het verwarmingssysteem en neemt de geconsumeerde weer mee.

Er is èèn enkele winkel in Oymyakon aanwezig welke nuttige artikelen vertrekt om in de geïsoleerde gemeenschap te kunnen overleven.

De lokale kwekers regelen de accomodaties voor de dieren op een plek die warm genoeg is zodat ze de nacht kunnen doorbrengen.

Een groot deel van de bevolking bestaat uit de inwoners van Yakutia, maar er wonen ook Russen en Oekraïners die geëmigreerd zijn tijdens de Sovjet-tijden.

De motoren starten na de nacht is erg moeilijk. Het is noodzakelijk om een brander te gebruiken voor de verwijdering van ijs en om het voertuig te kunnen laten starten.

Vaak wordt er alcohol gebruikt om de kou te bestrijden, maar dat warme gevoel is maar van korte duur. De vagebonden branden grote vuren om warm te blijven.