Deze Belgische Koning Vermoordde 10 Miljoen Mensen In Een Onopgemerkte Volkerenmoord... De Geschiedenis Die Iedereen Vergeten Is
Misschien kan je het gezicht van deze man niet direct verbinden met gebeurtenissen in de geschiedenis en roept het geen bepaald gevoel op, ook al zou dat jammer genoeg, wel moeten. We hebben het hier over Leopold II, koning van België, die qua wreedheid en gewelddadigheid niet onderdoet voor een dictator, waarvan Adolf Hitler de bekendste is.
Maar de genocide die deze man op zijn geweten heeft is nagenoeg aan de geschiedenis voorbijgegaan. Meer dan 10 miljoen inwoners van Congo, zijn nooit gezien in de media en nooit toegevoegd aan het rijtje van genocides waar mensen verantwoordelijk voor zijn.
Leopold II besteeg de troon in 1865 en overtuigde zichzelf ervan dat macht en prestige van een koninkrijk zich uitte in de hoeveelheid grondgebied dat het bezat en hoeveel grondstoffen je daaruit kon halen. Onder de noemers 'humanitaire hulp' en 'wetenschappelijk onderzoek' begon hij te bouwen aan zijn rijk. Meer dan 30 jaar lang bestuurde hij Congo alsof het zijn persoonlijke reserve van grondstoffen en mankrachten was waarmee hij zowel zijn eigen kassen als die van België spekte.
De onbegrensde uitbuiting, dat op zich al te betreuren is, was maar één van de zwarte pagina's in dit geschiedenisboek. Tijdens zijn troonperiode toonde Leopold II een wreedheid die zo ijzingwekkend was dat hij zich kon meten met de grootste dictators van 20ste eeuw.
Dwangarbeid, en het afhakken van ledematen (volgende foto), martelingen en massamoorden. Dit waren enkele methoden die werden toegepast door zijn persoonlijke leger om welke weerstand die de slaven ook boden, neer te slaan. Het gemak waarmee zij werden vermoord laat zich aflezen uit de aantallen. Tijdens het bestuur verloor Congo de helft van de gehele bevolking, ongeveer 10 miljoen mensen volgens een volkstelling in 1924.
Waarom hebben wij hier nooit iets over gehoord?
De moord op de Congolese bevolking komt af en toe maar in de geschiedenisboeken voor omdat het wordt gezien als een van de vele bijproducten van het kolonialisme en imperialisme. Uiteindelijk sneeuwt het dan onder doordat het op het lijstje terechtkomt van rampzalige gevolgen van bepaalde gebeurtenissen en van de visie op exploitatie in een bepaalde geschiedenisperiode.
Schijnbaar is het vermoorden van 10 miljoen Afrikanen niet genoeg om je tot een symbool van barbarij te maken. Op je sterfbed zal je trotse beeldtenis geen weerzin of angst oproepen bij mensen van toekomstige generaties, en de slachtoffers die je maakt, hoeveel dat er ook kunnen zijn, zullen voorgoed van hun vermogen tot spreken beroofd zijn.
