Drakentanden - de verdediging die werd gebruikt tegen tanks in de Wereldoorlogen
Toen de Eerste Wereldoorlog tegen zijn einde liep werden er voor het eerst tanks ingezet, een dodelijk voertuig dat we vandaag allemaal kennen dankzij de televisie en internet. Al snel begrepen soldaten dat de zogenaamde tankgrachten niet meer effectief waren tegenover deze monsterlijke rupsbanden en verzonnen een manier om ze tegen te houden: door drakentanden neer te zetten. Dit is een antitankblokkade die anders was opgezet afhankelijk van het gebied waar ze werden gebouwd, het waren vaak puntige kegels van beton.
Drakentanden speelden een fundamentele rol in de beroemde verdedigingslinies (die om verschillende redenen) geschiedenis schreven in de twee oorlogen, en werden zowel toegepast in de Siegfried-linie (een Duitse linie die enorm versterkt was en werd gebouwd tussen 1916 en 1917) en ook de Maginotlinie (kronkelende linie die in ongeveer twaalf jaar is aangelegd en de Frans grens moest barricaderen). Deze antitankwerken werden niet alleen gebruikt door de Duitsers en Fransen, ook in andere landen werden ze gemaakt.
De drakentanden van de Sigfriedlinie
Hoewel de Sigfriedlinie in 1917 werd aangelegd werd hij pas echt gebruikt in 1944 toen de Geallieerden erin slaagden om Nazi-Duitsland binnen te dringen. De Amerikanen (die de speerpunt waren in deze aanval) verloren ongeveer 25,000 man van de 120,000 troepen die ze hadden ingezet. Hoeveel mannen de Duitsers verloren is nooit gedocumenteerd.
Amerikaanse soldaten die de Sigfriedlinie oversteken
Drakentanden in Zwitserland
Drakentanden in Aken
Deze drakentanden bevinden zich in Guilford een stad ten zuidoosten van Londen.
Italiaanse afbakening van de Pian dei Monti
Deze werden ook versterkt met metaal zodat ze ook effectief waren als het sneeuwde.
De drakentanden in Pian dei Monti zijn nooit echt gebruikt, behalve dan tijdens een korte schermutseling tussen Duitsers en Italianen in 1943.
