Een meisje vindt per ongeluk zeer oude overblijfselen van dit uitgestorven dier: ze zijn 100.000 jaar oud
De meest ongelooflijke ontdekkingen worden vaak bij toeval gedaan en de hoofdpersoon van deze eeuwenoude vondst is een achtjarig meisje. Laten we in detail bekijken hoe het gebeurde, waar het specifiek over gaat en wat er daarna gebeurde.
De botten gevonden door het meisje in een rivier in Rusland
Laim/Russian Wikipedia commons - Public domain
Het kan huiveringwekkend zijn om bij toeval zo’n vondst tegen te komen, vooral als de persoon die de ontdekking doet een onervaren kind is. Wat nog meer verbazing wekt, is het feit dat de gevonden overblijfselen op zijn zachtst gezegd zeer oud zijn: de combinatie van deze factoren heeft de episode waarover we het gaan hebben werkelijk verrassend gemaakt. De hoofdpersoon van het verhaal is Marayam Mirsaitova, een achtjarig meisje dat tijdens het spelen botten vond van een uitgestorven soort: de wolharige mammoet. De wetenschappelijke naam van dit verre familielid van de olifant is Mammuthus primigenius, maar zijn bouw was beslist machtiger dan die van de Indische en Afrikaanse olifanten die we nu kennen.
Dit dier behoort tot het Pleistoceen-tijdperk, ongeveer tussen 100.000 en 10.000 jaar geleden, en woog tot 8 ton, bij een hoogte van ongeveer 4 meter. De naam "wollig" is te danken aan de dikke vacht waarmee hij bedekt was en die hem hielp de vrieskou van zijn leefgebied te overleven, aangezien hij wijdverspreid was op het noordelijk halfrond, vooral in de ijskoude gebieden van Eurazië, Noord-Amerika en Siberië. Dit machtige dier was een herbivoor en voedde zich met bomen, planten en struiken die gemakkelijk te vinden waren in de uitgestrekte grasvlakten van die tijd. Het uitsterven ervan is te wijten aan een reeks factoren, waaronder het einde van de ijstijd, wat leidde tot een gebrek aan voedsel voor deze giganten en de verstoring van hun leefgebied, en menselijke activiteiten zoals de jacht.
De in Rusland gevonden botten behoren tot een wolharige mammoet die 100.000 jaar geleden leefde
Maryam, het Russische meisje dat de ongelooflijke ontdekking deed, had haar vader vergezeld bij het vissen aan de oevers van de rivier de Oka, vlakbij het landelijke stadje Novinki. Terwijl haar vader bezig was met zijn activiteiten, ontdekte het meisje bij toeval een reeks botten van een wolharige mammoet. En dat niet alleen: er lag ook de wervel van een prehistorische bizon. De oude overblijfselen waren na een aardverschuiving aan het licht gekomen, maar de eerste die ze vond was Maryam, die de omvang van haar ontdekking uiteraard niet kon beseffen. Haar vader fotografeerde, zonder tijd te verspillen, onmiddellijk de botten en leverde ze vervolgens af bij het Nizjni Novgorod Museum-Reserve, om te begrijpen tot welke soort ze behoorden.
Het museum bevestigde dat de overblijfselen inderdaad van een wolharige mammoet waren en dat het in detail de condylus, het kniegewricht en het onderste deel van het scheenbeen betrof. In perfecte staat, vergeleken met de tijd die verstreek voordat ze werden gevonden, behoorden de botten volgens deskundigen tot een volwassen mammoet die ongeveer 100.000 jaar geleden leefde. Deze ontdekking wekte interesse en trok de aandacht van Russische wetenschappers, die altijd gepassioneerd zijn geweest in het bestuderen van deze uitgestorven soort.
Samen met de wolharige mammoetbotten was er de wervel van een steppebizon
Thomas Quine/Wikimedia commons - CC BY 2.0
In Siberië zijn in de loop van de tijd veel fossielen gevonden die behoren tot wolharige mammoeten, omdat deze oude wezens in dit gebied veel voorkwamen. Dankzij de vriestemperaturen zijn veel overblijfselen bewaard gebleven en zijn er zelfs gemummificeerde exemplaren gevonden. In 2007 werd een welp genaamd Lyuba ontdekt op Yamal, een bevroren schiereiland in het noordwesten van Siberië. Wat de prehistorische wervel betreft, veronderstelden de onderzoekers dat deze zou kunnen behoren tot een bison priscus, de steppebizon, die ook in het Pleistoceen in Noord-Amerika en Eurazië leefde als voorouder van de moderne Europese en Amerikaanse bizons.
Het Nizhny Novgorod Museum-Reserve verklaarde zich enthousiast over de ontdekking en feliciteerde de kleine Maryam met het vinden van zo'n waardevolle getuigenis van een verleden dat niet langer bestaat, en nodigde andere fossiele ontdekkers uit om hun bevindingen aan de bevoegde wetenschappelijke instanties te rapporteren. Dit zou in feite een steeds diepgaander en gedetailleerder onderzoek van uitgestorven soorten mogelijk maken, maar heel vaak worden dit soort ontdekkingen privé gehouden, zonder met onderzoekers te worden gedeeld. Wat zou jij doen als je toevallig een ontdekking zou doen die vergelijkbaar is met die van Maryam?
Zullen wolharige mammoeten worden gekloond? Het Amerikaanse project
De wetenschap is altijd geïnteresseerd geweest in deze verdwenen soort, zozeer zelfs dat ze het klonen van wolharige mammoeten heeft gepland om deze enorme dieren een tweede kans te geven, dankzij het bestaan van bevroren overblijfselen van zachte weefsels en DNA. Biotechnologiebedrijf Colossal zei dat de wolharige mammoet in 2027 weer tot leven zal komen doordat ze actief zullen werken aan het herstel van de uitgestorven soort. Het bedrijf, gevestigd in Dallas, Texas, VS, heeft aanzienlijke financiering ontvangen om door te gaan met de genetische modificatie waaraan het sinds 2021 werkt. Als het project slaagt, zullen de nieuw leven ingeblazen wolharige mammoeten in hetzelfde ecosysteem worden geplaatst waaraan ze gewend waren, om te proberen de klimaatverandering tegen te gaan.
Volgens Colossal zouden de migratiepatronen van deze dieren het Noordpoolgebied kunnen helpen behouden. Daarom zou het weer tot leven brengen van deze dieren een voordeel kunnen zijn voor het mondiale ecosysteem. Het DNA van de wolharige mammoet komt voor 99,6% overeen met dat van de Aziatische olifant: "Onze teams hebben levensvatbare DNA-monsters verzameld en bewerken de genen waardoor deze verbazingwekkende megafauna zich opnieuw door het Noordpoolgebied kan verplaatsen", aldus het bedrijf.
Wat vind jij van deze mogelijkheid?
