Archeologen vinden een intact ei van 1700 jaar oud: een nieuwe analyse onthult de ongelooflijke inhoud
Kan een ei 1700 jaar intact blijven? Blijkbaar wel, en de buitengewone ontdekking werd gedaan door een groep archeologen die met verbazing de binnenkant inspecteerden.
Vier intacte 1700 jaar oude eieren gevonden: slechts één werd er “gered”.
Oxford Archeology
De archeologie heeft de taak om oude artefacten aan het licht te brengen die begraven en verborgen zijn en die kunnen getuigen en helpen bij de reconstructie van een ver, maar waardevol verleden. Het is een delicate taak, die soms enorme verrassingen in petto kan hebben: dit is het geval met het gevlekte kippenei dat werd gevonden tijdens een opgraving in de Berryfields, ten noordwesten van Aylesbury, Buckinghamshire, Engeland, en dateert van 1700 jaar geleden. Er werden vier eieren gevonden in een Romeinse put, samen met andere voorwerpen, waaronder keramische potten, dierenbotten, munten, leren schoenen en een bewerkte mand.
De ontdekking vond plaats in 2010, tijdens graafwerkzaamheden tussen 2007 en 2016 die voorafgingen aan de bouw van een wooncomplex. Toen de eieren, die allemaal intact leken, eruit werden gehaald, braken er drie ondanks de voorzorgsmaatregelen die de archeologen hadden genomen, waarbij een intense zwavelachtige geur vrijkwam in de lucht. De enige overlevende is echter omgedoopt tot het Aylesbury-ei en verdere analyse heeft een grote verrassing aan het licht gebracht: er zit nog iets in.
De inhoud van het intacte Romeinse ei: er zit nog wat vloeistof in
Oxford Archeology
In het ongeveer vier centimeter grote ei zit een vloeistof die waarschijnlijk een combinatie is van eiwit en dooier. De directeur van de opgravingen, Edward Biddulph, van Oxford Archaeology, beschreef de ontdekking van wat volgens hem het enige intacte ei in Groot-Brittannië is dat tot zo'n ver verleden behoort, als verrassend: "We vinden vaak stukjes schaal, maar geen intacte eieren”, legde hij uit. Hoewel het spannend is om duizenden jaren oude stukjes ei te ontdekken, is het normaal om te verwachten dat een schaal na al die tijd niet meer intact kan zijn. Daarom veroorzaakte de ontdekking van het intacte ei grote verbazing onder de natuuronderzoekers en archeologen op de vindplaats.
Nadat ze het ei voorzichtig uit de schaal hadden gehaald en erin waren geslaagd om het niet te beschadigen, ontstond er twijfel over de bewaring. Dana Goodburn-Brown, archeologisch restaurator en materiaalwetenschapper, kwam op het idee om het te scannen met een micro CT-scan om te beslissen hoe verder te gaan. “Het ei bleek nog verrassender. Er zat nog vloeistof in, de dooier en het eiwit, die met elkaar vermengd lijken te zijn. Er was ook een luchtbel en het was een spannend moment toen we die voor het eerst zagen. Toen besloten we het ei om te draaien en er nog eens naar te kijken, om te zien of de luchtbel zou bewegen, wat ook gebeurde”, zei de archeoloog.
Het intacte 1700 jaar oude ei werd gevonden in een vochtige Romeinse put
Oxford Archeology
"We hadden kunnen verwachten dat de vloeistof door de eeuwen heen verdund zou zijn, maar het is er nog steeds. Het is absoluut ongelooflijk. Het zou wel eens het oudste ei in zijn soort ter wereld kunnen zijn." Het ei was gelegd in een met water gevulde Romeinse put die werd gebruikt voor de productie van bier: een extreem vochtige plaats, gelegen nabij een oude Romeinse weg, die heeft bijgedragen aan het behoud van de vondst. "Het kan zijn dat de eieren daar als votiefoffer zijn geplaatst. In de mand die we hebben gevonden, kan brood hebben gezeten”, legde Biddulph uit.
Het ei werd vervolgens naar het Natural History Museum in Londen gebracht. Biddulph had de leiding over het transport. Hij moest de delicate vondst persoonlijk door de Engelse hoofdstad begeleiden, lopend door de straten van de stad en in de metro: een uiterst delicate taak, maar er waren geen complicaties en het ei bereikte ongeschonden zijn nieuwe bestemming.
De inhoud van het ei kan een enorme wetenschappelijke waarde hebben
Buckinghamshire Council
Eenmaal ter plaatse kreeg de bewaarder van de vogelnest- en eiercollectie van het museum, Douglas Russell, de opdracht een manier te vinden om de inhoud van het ei te verwijderen zonder het te beschadigen en de beste methode om het te bewaren. Hoewel er oudere eieren zijn die hun inhoud behouden, zoals gemummificeerde eieren, kan dit volgens Russell het oudste ei zijn van de onbedoeld bewaarde eieren. De expert stelde voor om een klein gaatje in de schaal te maken om de vloeistof eruit te halen en deze te bestuderen.
“Het ei wordt beschouwd als een van de meest interessante en uitdagende archeologische vondsten om te onderzoeken en te conserveren. Het tijdelijk bewaarder en onderzoeker zijn van dit Romeinse ei is een van de hoogtepunten van mijn 40-jarige carrière”, aldus Goodburn-Brown. "We hebben besloten dat het het beste is om geen enkele invasieve behandeling voor het ei uit te voeren, omdat het zo zeldzaam is en de inhoud ervan een enorme wetenschappelijke waarde kan hebben. Eierschalen zijn poreus en alles wat op het oppervlak wordt geplaatst, kan ook de interne inhoud besmetten."
Het onderzoek naar de vloeistof zou belangrijke details kunnen opleveren over de vogel die de vloeistof 1700 jaar geleden heeft gelegd: de verrassingen zijn misschien nog niet voorbij.
