Becerrillo: de angstaanjagende oorlogshond, wapen van de Spaanse veroveraars
Honden werden heel lang beschouwd als krachtige oorlogswapens. Tegenwoordig zijn het trouwe viervoeters voor ons, maar eeuwenlang hebben ze gediend in belangrijke oorlogen: ze werden gebruikt om vijandelijke formaties te breken voordat mensen tussenbeide kwamen in de gevechten, ze droegen bij aan de verkenning van de gebieden, ze werden schildwachten of achtervolgers. Met de modernisering van oorlogsvoering kregen honden zelfs een pantser om verwondingen te voorkomen.
Als dit lang de gewoonte is geweest van verschillende volkeren - zoals Egyptenaren, Grieken, Romeinen, Britten en Perzen - hebben de Spaanse veroveraars het concept van “oorlogshonden” naar een ongekend en angstaanjagend niveau getild: Becerrillo was hun angstaanjagende en gevreesde oorlogswapen.
via actualidad
Becerrillo (letterlijk "kleine stier") was de naam van een Castiliaanse aanvalshond, hoofdrolspeler tijdens de oorlogen van de Spaanse veroveraars. Becerrillo's geboortedatum en -plaats zijn onbekend, hoewel historici veronderstellingen hebben gedaan. Wat we vandaag zeker weten, is dat hij een middelgrote hond was met zwarte ogen en een rode vacht, en het eerste nieuws dat we van hem hebben dateert uit 1511: ook toen al was zijn vacht getekend door littekens door gevechten.
Becerrillo wordt de meest felle hond van allemaal genoemd, hij was eigendom van Juan Ponce de León, een hoge militaire officier in de koloniale regering van Hispaniola. Omdat de officier het vaak druk had, werd de hond toevertrouwd aan kapitein Diego Guilarte de Salazar, een sluwe man die Becerrillo gebruikte om de oorspronkelijke bewoners aan te vallen die de veroveraars uitdaagden. Toen deze inwoners onverwacht het dorp aanvielen waar de Spaanse troepen verbleven, blafte Becerrillo naar de conquistadores om ze wakker te maken. De strijd begon en ook Becerrillo nam deel aan het bloedbad: zo begon zijn roem.
Hij werd de meest gevreesde hond en daarom kreeg hij hetzelfde rantsoen als de mannen en een salaris. De hond kwam in 1514 om het leven tijdens een gevecht, hij raakte gewond door enkele pijlen ondanks dat hij vaak een beschermende jas droeg en iedereen overtuigd was van zijn onverwoestbaarheid.
