De beste vriend van de mens vóór de hond: sommige archeologen beweren hem te hebben geïdentificeerd
Iedereen weet dat de hond de beste vriend van de mens is en het eerste dier dat door onze soort werd gedomesticeerd. Sommige archeologen denken daar anders over en geloven dat vóór de hond een ander dier de beste vriend van de mens was, althans in een specifieke historische periode en geografisch gebied. De hypothese wordt bevestigd door de overblijfselen van een 1500 jaar oude vindplaats in Patagonië. Laten we eens kijken waar het om gaat en wat er waar is van deze theorie.
Uitgestorven dier gevonden in Patagonië: de eerste beste vriend van de mens?
De studie, gepubliceerd in het tijdschrift Royal Society Open Science, rapporteert de resultaten van recent onderzoek aan een uitgestorven dier dat in Patagonië is gevonden. Het gaat om een exemplaar van Dusicyon avus, een soort vos waaruit de zogenaamde Falklandwolf is voortgekomen. Het belang van deze ontdekking ligt in het feit dat de stoffelijke resten samen met mensen werden begraven, zoals dat vaak bij honden gebeurde. Dit zijn de woorden van de onderzoekers:
"Een individu van een uitgestorven vossensoort deelde een vergelijkbaar dieet met dat van een mens, wat wijst op een nauwe relatie tussen de twee soorten tijdens hun leven.
Archeologen veronderstellen daarom een nauwe relatie tussen de uitgestorven vos en de mens. Als dat zo is, zou het de beste vriend van de mens zijn, nog voordat honden in Patagonië arriveerden.
Had de Dusicyon avus echt een nauwe relatie met de mens?
Jorge Blanco
Volgens de reconstructie die archeologen hebben gemaakt, bestaat er geen twijfel over dat er een soort samenwerking was tussen de Dusicyon avus en mensen die 1500 jaar geleden Patagonië bewoonden. Om tot plausibele conclusies te komen is het echter niet voldoende om vast te stellen dat de begraafplaats dezelfde is als die van de mensen. Het kan een prooi zijn of een toevallige gebeurtenis. Dit zegt Ophélie Lebrasseur, een van de auteurs van het onderzoek:
Er zijn verschillende factoren die ertoe hebben geleid dat onze vos is geïdentificeerd als een metgezel of huisdier in plaats van als onderdeel van het dieet van mensen. Geen van de botten vertoont sporen van snijwonden, wat suggereert dat het individu niet werd opgegeten. Het exemplaar werd samen met 21 andere mensen op een begraafplaats gevonden, alsof het een persoonlijke betekenis had. Tot slot leek het dieet meer op dat van mensen dan op dat van wilde hondachtigen.
Kortom, er is enig bewijs dat de hypothese van de onderzoekers ondersteunt. Zeggen dat deze vos de eerste beste vriend van de mens was, en dus het eerste huisdier, lijkt een beetje overdreven, tenzij je de context van Patagonië in aanmerking neemt, het zuidelijkste deel van het continent dat het laatst door mensen werd gekoloniseerd. Een uitnodigende conclusie, maar wel een die verder onderzoek nodig heeft om bevestigd te worden.
Wat gebeurde er met de eerste beste vriend van de mens in Patagonië?
Juandertal/Wikimedia Commons - CC BY-SA 4.0 DEED
De Dusicyon avus, een middelgrote vos die mogelijk het eerste voorbeeld was van het domesticeren van dieren in Patagonië, is ongeveer 500 jaar geleden uitgestorven. Om te begrijpen waarom dit gebeurde, moeten we een paar data op een rij zetten.
Ten eerste dateren de door archeologen ontdekte begravingen van zo'n 1500 jaar geleden. Ten tweede werd de hond zo'n 700-900 jaar geleden geïntroduceerd in Patagonië. Tot slot kennen we de periode van hun uitsterven, zo'n 500 jaar geleden. Deze elementen zouden met elkaar in verband kunnen staan, maar er is een gebrek aan studies over dit onderwerp. Het is met zekerheid bekend dat de Falklandwolf een soort was die voortkwam uit Dusicyon avus, maar ook deze soort stierf uit, dit keer aan het einde van de 19e eeuw.
Het onderzoek van het archeologische team laat ons nadenken over hoeveel gaten er nog zijn in de geschiedenis van de mens. De vondsten in Patagonië zijn een volgende stap in de poging om deze gaten op te vullen en de relatie tussen onze soort en de lokale fauna beter te begrijpen. Voor zover we weten, was er in Patagonië misschien wel de beste vriend van de mens die niet op een hond lijkt, maar die onze voorouders zich ook in hun tweede leven wilden herinneren.
