De Porta Alchemica is een mysterie in het hart van Rome dat al eeuwen onopgelost is
Rome, de eeuwige stad, trekt mensen om haar schoonheid, cultuur en de mysteries die het een plaats heeft gegeven voor de meest nieuwsgierige mensen die nu leven. In elk straatje, gebouw of ruïne zit er een stukje geschiedenis dat wacht om te worden afgestoft en verteld.
Een van deze geschiedenisverhalen bevindt zich op het Piazza Vittorio Emanuele II. Mocht je het geluk hebben hier in de buurt te zijn, sta dan even stil voor de Porta Alchemica, een poort die ook wel bekendstaat als de Porta Magica, de Magische Poort dus en denk dan aan het verhaal dat we je gaan vertellen in dit artikel.
Het eerste stukje informatie dat kan worden gegeven over de poort is dat deze zich oorspronkelijk in Villa Palombara bevond, niet ver van het plein en eigendom was van markies Massimiliano Palombara (1614-1685) die hier zijn eigen alchemiewerkplaats had gemaakt. Alchemie was een grote passie van de markies en hij had het geluk die te mogen delen met andere bekende mensen uit die tijd, allemaal liefhebbers van esoterie en alchemie.
Sailko Opera propria/Wikipedia
Deze enthousiastelingen hadden hun eigen ontmoetingsplek in het Palazzo Riario, het verblijf van koningin Christina van Zweden, die in ballingschap in Rome leefde en discipel was van René Descartes. Zij werd gezien als de meest ontwikkelde vrouw van de eeuw waar ze in leefde en verzamelde zij schrijvers, dichters en kunstenaars om zich heen. Maar het waren de alchemisten die de plek beroemd zouden maken als het "Paleis der Alchemisten."
Sailko Opera propria/Wikipedia
De markies leerde in Palazzo Riario Antonio Bandiera kennen, een alchemist uit Bologna, de jezuïet Atanasio Kirchner - iemand die een deskundige was in antieke Egyptische alchemie. Maar voornamelijk leerde hij de Milanees Giuseppe Francesco Borri kennen, iemand die sinds enkele jaren uit de gevangenis is voor ketterij. Deze laatste in het bijzonder, werd een goede vriend van de markies, die hem niet ontoevallig onderdak bood in Villa Palombara tot in zijn laatste levensdagen.
Sailko Opera propria/Wikipedia
Juist rondom het figuur van Borri draait de legende van de Magische Poort, die pas bekend werd in 1802: op een nacht gingen de deuren van Villa Palombara open om onderdak te bieden aan een pelgrim.
Maar eigenlijk was deze pelgrim een bekende alchemist - Francesco Borri - die op zoek was naar een wonderlijke plant die metaal in goud kon omzetten, welke in de tuin van de markies stond.
De zoektocht eindigde met een succes, want de volgende ochtend was de alchemist verdwenen, en liet hij de Magische Poort achter zich, wat goudschaafsels en een manusscript met magische symbolen - die lijken op het mysterieuze Voynichmanuscript -, misschien wel de formule van de Steen der Wijzen.
Sailko Opera propria/Wikipedia
De markies liet toen die symbolen in de Porta Magica graveren in de hoop dat iemand ze op een dag zou kunnen ontcijferen en door de poort kunnen gaan zoals Borri had gedaan, de maker van deze poort.
Maar toch lijkt de hypothese waarschijnlijker dat het de markies Palombara en Borri samen waren die de poort hadden laten maken en er de mystieke symbolen in hadden laten zetten.
Sailko Opera propria/Wikipedia
Pas in de 19e eeuw werd de Porta Alchemica verwijderd en opnieuw geplaatst in een muur van een kerk op het Vittorio-plein, waar de poort nu te vinden is. Bovendien zijn er twee Egyptische standbeelden voor gezet van de godin Bes, beschermster van mensen.
Een mysterie in het mysterie: de verdwijning en de terugkeer van Francesco Borri
Nog een interessante anekdote rond de legende van de Porta Alchemica gaat over Borri. In 1691 werd hij opnieuw gevangengezet in Castel Sant'Angelo, waar hij zijn laatste dagen van zijn leven doorbracht. En toch zijn er mensen die denken dat hij kort daarna weer zijn opwachting maakte.
Want in 1712 werd de graaf van Saint-Germain geboren, voorbestemd om een beroemd alchemist te worden, uitvinder - en volgens sommigen - van het elixer van het eeuwige leven. Bovendien kon hij verdwijnen en verschijnen op verschillende plaatsen waar hij maar wilde.
Velen denken dat hij een soort van reïncarnatie was van Francesco Borri, gezien de gelijkenis tussen de twee alchemisten (zie foto) en de zweem van magie die over het leven van beide heren hing.
