10 fascinerende diersoorten die zijn uitgestorven de afgelopen eeuw, door toedoen van de mens
Volgens de algemeen geaccepteerde evolutietheorie van Darwin houdt het proces van natuurlijke selectie in dat niet alleen enkele eigenschappen verdwijnen, maar jammer genoeg ook complete soorten.
Het is zo dat deze overlevingsstrijd vaak niet zozeer bepaald wordt door factoren als aanpassen aan je omgeving, maar om de strijd met verschillende soorten.
Een soort in het bijzonder, die zich wijd over de hele wereld heeft verspreid, heeft het uitsterven veroorzaakt van veel soorten: de mens. Hier zijn een aantal zeldzame soorten die de dodelijke botsing met de mens niet hebben overleefd.
1. De Berberleeuw- uitgestorven in 1942
Sir Alfred Edward Pease/book of lion
Ook wel bekend als de Atlasleeuw omdat hij oorspronkelijk uit het gelijknamige gebergte in Noord-Afrika komt. Hij onderscheidde zich door zijn lange bruine manen, die doorliepen over zijn rug en onderaan tot aan zijn buik. Naar het schijnt kregen zijn manen hun kleur door de temperaturen in de omgeving, zijn voeding en testoserongehalte.
Het laatste exemplaar werd afgeschoten in 1942 in Marokko. Men denkt dat sommige kruisingen nog overleven in gevangenschap, zoals in de Tèmara-dierentuin in Rabat; en is het 't idee om door selectief fokken deze soort weer terug te brengen.
2. De Quagga - uitgestorven in 1883
De Quagga, oorspronkelijk uit Zuid-Afrika en teruggaand tot het Pleistoceen was een ondersoort van de laagvlaktezebra's gemakkelijk te herkennen aan zjn vacht: witte en zwarte strepen en zwart in het voorste deel en bruin achterop.
Met de toename van de Nederlandse nederzettingen werd de Quagga enorm bejaagd en stierf deze uit in 1878 in de natuur. Het laatste exemplaar stierf in gevangenschap in een dierentuin in Amsterdam in 1883.
3. De Javaanse tijger - uitgestorven tussen 1980 en 1990
Deze tijger-ondersoort was heel gebruikelijk op Java, Indonesië, maar werd hij gezien als een parasiet. Mensen namen het eiland snel op ruige wijze in, en daardoor werd zijn habitat kleiner en werd hij in de jaren veertig verdreven naar afgelegen gebergtes en bossen.
In 1979 waren er nog maar drie over, en werden er in de jaren tachtig nog slechts z'm voetsporen gezien, maar werd hij niet direct gespot en gaat men er dus maar van uit dat ze zijn uitgestorven.
4. Cyprinodon nevadensis calidae, een tandkarper die is uitgestorven in 1979
Endangered Wildlife of California
De Tecopa, ondersoort van de Amargosa-tandkarpers, was kleine larven-etende vis, kenmerkend voor de heetwaterbronnen in de Mojavewoestijn in Californië. De mannetjes, ontdekt door Robert Miller in 1948, hadden een helderblauwe kleur en hadden de vrouwtjes strepen.
De uitbreiding van de thermale baden luidde het einde in voor deze vissen, want toen deze werden uitgebreid weken deze vissen uit naar de vallei, waar het water kouder is, en ongeschikt voor hen om te overleven.
Deze vis werd voor het laatst gezien in 1970: na een grondige zoektocht in meer dan 40 plaatsen heeft de dienst Fish and Wildlife hem officieel als uitgestorven verklaard.
5. Caribische monniksrob - uitgestorven in 1952
De Caribische monniksrob, werd officieel voor het eerst gezien door Christoffel Columbus in 1494 in de Caraïben.
Hij stond bekend om de algen die op zijn vacht groeiden en hij werd intensief bejaagd door de Spaanse ontdekkers die er bont, leer van maakten. Men wilde zijn vlees en olie hebben. Hij is voor het laatst gezien in 1952 in Serranilla Bank, dat tussen Jamaica en Nicuaragua ligt.
6. Noord-Afrikaanse koe-antilope - uitgestorven in 1925
Dit dier, kenmerkend voor de Maghreb-woestijngebieden, was een ondersoort van zandgekleurde antilopen die in kuddes leefden van 100 tot 200 exemplaren. Hun aantallen begonnen terug te lopen begin 19e eeuw toen de Fransen Algerije veroverden, want ze werden de lievelingsprooi van de koloniale militairen en werden de dieren bejaagd totdat ze waren uitgestorven: het laatste in de natuur levende exemplaar werd in 1925 gedood in Missour, Marokko.
7. De buidelwolf - uitgestorven in 1936
Bekend onder de naam Tasmaanse tijger omdat hij overdwarse strepen op de rug had, was de buidelwolf een vleesetend buideldier dat leefde in Australië, Tasmanië en Nieuw-Guinea. Dit was een topjager, oftewel: hij stond aan de top van de voedselketen. Niet geheel toevallig dus dat hij 3500 jaar geleden, toen hij de dingo opvolgde, de voornaamste Australische carnivoor was. Eerst stierf het dier uit in Nieuw-Guinea en daarna 200 jaar geleden, in Australië. Het dier overleefde in Tasmania tot in de jaren dertig. Er werd op hem gejaagd door kolonisten omdat hij slecht nieuws was voor het vee. Met dat, in combinatie met de verkleining van zijn habitat en door de strijd met de dingo, was zijn uitsterving bepaald. Het laatste exemplaar dat in de natuur werd gezien dateert uit 1930 en stierf de buidelrat die in gevangenschap leefde in 1936 in de dierentuin van Hobart.
8. Laysanral - uitgestorven in 1944
Deze vogel behoorde tot de rallen, en waren verspreid over de Noordwestelijke Hawaiaanse eilanden. Russische matrozen die hem voor het eerst zagen in 1828 beschreven hem als een klein vogeltje van 15 centimeter hoog. Hij kon niet vliegen, rende snel en zocht vliegen, motten en kadavers van andere dieren.
Door de introductie van konijnen en de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog ging zijn habitat verloren. Hij verdween van Laysaneiland in 1923 en probeerde men dit te voorkomen door 8 exemplaren naar de Midway-eilanden te brengen, maar de laatste van hen stierf in 1944.
9. De westelijke zwarte neushoorn - uitgestorven in 2006
Dit is een ondersoort van de zwarte neushoorn die ooit veel voorkwam in Zuidoost-Afrika. Begin 20ste eeuw werd er zo intensief op hen gejaagd dat er al in de jaren dertig maatregelen moesten worden genomen voor de herbevolking.
Deze pogingen mislukten echter. Had je in 1980 nog een paar westelijke zwarte neushoorns, waren er in 2000 nog maar tien, vijf in het jaar daarna. De IUCN heeft hem officieel uitgestorven verklaard in 2006, ook al was hij al een tijdje niet meer gezien.
10 Het heidehoen - uitgestorven in 1932
Internet Archive Book Images/wikimedia
Het heidehoen, ondersoort van de grotere Noord-Amerikaanse prairiehoen, bevolkte heel Noord-Amerika voordat de kolonisten kwamen.
Aangezien het vlees zo goed smaakte en er zoveel van waren, werd er zo intens op gejaagd dat rond 1870 de enige overgebleven exemplaren zich bevonden op een eiland genaamd Martha's Vineyard, voor de kust van Cape Cod, in Massachusetts.
Daar werd in 1908 een toevluchtsoord opgezet om ze te beschermen, maar door een brand was een groot deel van hun habitat weggevaagd. In 1927 waren er nog maar 13 en stierf de laatste in 1932.
