Dit volk is zo geëvolueerd dat ze op zee kunnen leven en buitengewone dingen kunnen doen door deze mutatie
De meeste mensen kunnen hun adem slechts enkele seconden inhouden onder water, en een klein aantal maar enkele minuten. Er is een volk dat ruim 13 minuten onder water kunnen blijven op een diepte van 60 meter.
De Bajau, die ook wel bekendstaan als de "zeenomaden" omdat ze geen huizen aan de kust bezitten, maar op boten leven terwijl ze zich verplaatsen tussen de Filipijnse eilanden, Maleisië en Indonesië.
Deze extreme manier van leven heeft hun DNA aangepast.
De uitzonderlijke zwemvaardigheden van de Bajau zijn al eeuwen bekend, toen de persoonlijke assistent van Magelhaes Antonio Pigafetta, een edelman uit Venetië hen vol bewondering beschreef tijdens zijn expeditie naar Zuidoost-Azië.
Er zijn ongeveer een miljoen zeenomaden die leven op boten of op terpen in de zee bij Sulawesi: zij halen hun voedsel daar vandaan, zij leven uitsluitend op een zeedieet. Ook de materialen die ze gebruiken om dingen van te maken halen ze uit de zee.
Door deze levensstijl die hecht verbonden is aan de zee, kon in de loop der eeuwen gaandeweg de techniek van onderwater zwemmen en de adem inhouden worden verfijnd.
De Bajau leren al vanaf dat ze klein zijn duiken en zwemmen om aan vis te komen en aan ndere dingen uit zee die worden uitgewisseld. Zij kunnen zes tot tien uur per dag in het water liggen, waarvan grotendeels onder water, en tegenwoordig meer dan ooit. Doordat er namelijk minder vis beschikbaar is moeten ze langer onder water blijven om aan dezelfde hoeveelheid voedsel te komen.
Door een onderzoek van het Center for Geogenetics van de universiteit van Kopenhagen werd duidelijk dat niet alleen de gewoontes van de Bajau werden beïnvloed door deze kenmerkende levensstijl, maar zelfs ook het DNA. Uit de resultaten van het onderzoek, gepubliceerd op Cell, blijkt dat er sprake is van een aanzienlijke genetische mutatie.
De mutatie heeft betrekking op de milt, die gemiddeld vijftig procent groter is dan bij andere mensen. Door een grotere milt is het makkelijker om onder water je adem in te houden. Als je onder water gaat, dan heeft het lichaam automatisch het zogenaamde duikreflex. De hartslag vertraagt, de bloedvaten vernauwen en de milt trekt samen. Hierdoor is het mogelijk om bij een lage zuurstofconcentratie, energie te besparen.
Deze ontdekking zou overigens acuut zuurstofgebrek beter kunnen worden begrepen en behandeld op de eerste hulp.
