De telefoon van de wind: de Japanse telefooncel waar rouw wordt verwerkt door met de doden te “praten”
Een geliefde verliezen is een van de grootste tragedies waarmee we allemaal te maken hebben in ons leven. Velen lijken bijna nooit te herstellen van de gebeurtenis; of ze nu goede vrienden of bloedverwanten zijn, een sterfgeval verwerken is nooit eenvoudig. Heel vaak kregen de naaste familieleden van de overledene, of de vrienden, niet de gelegenheid om de overledene te begroeten voordat hij of zij stierf, omdat het soms te plotseling was.
via BBC
Om alles in evenwicht te brengen met degenen die er niet meer zijn en die dingen te zeggen die niet werden gezegd toen ze nog leefden, is hier het originele Japanse poëtische idee van "Kaze No Denwa", oftewel letterlijk "de telefooncel van de wind". Gelegen op een heuvel in de Japanse stad Otsuchi, werd deze telefooncel ontworpen in 2010 zonder aanvankelijk de functie te hebben die hij nu heeft.
Itaru Sasaki verloor namelijk zijn neef tijdens de verschrikkelijke tsunami van 2011, en sindsdien heeft hij altijd contact met hem willen houden, ook al is hij overleden. Om deze reden heeft Sasaki een intieme ruimte gecreëerd waar de familieleden van de doden nog een laatste keer kunnen "praten" met degenen die ze plotseling hebben verloren.
Sasaki heeft de telefooncel gerenoveerd door een agenda in te voegen waarin vrienden en familieleden een laatste bericht kunnen achterlaten aan de geliefde overledene, en een telefoon die echter niet is aangesloten op een telefoonlijn. Om deze reden, zoals Sasaki zegt: "Als sommige gedachten niet door de telefoonlijn kunnen worden overgedragen, wil ik dat ze tenminste door de wind worden meegevoerd."
En nu komen duizenden mensen uit heel Japan naar het kleine dorpje Otsuchi om een laatste boodschap van liefde achter te laten aan degenen die niet langer op deze aarde zijn. Zoals de 72-jarige die deze bijzondere telefooncel heeft gemaakt, zegt: "de telefoon is niet aangesloten, maar toch geloven mensen dat de overledene nog steeds aan de andere kant luistert. Ik wil dat mensen hun gevoelens uiten voordat het te laat is. Op de een of andere manier.”
En er is geen poëtischer en intiemere manier om definitief afscheid te nemen van een geliefde dan om onze laatste woorden te laten overbrengen door de onzichtbare wind-telefoonlijn. Ze zouden ons misschien echt kunnen horen.
