Misselijkheid tijdens de zwangerschap: een onderzoek ontdekt wat de werkelijke oorzaak van dit ongemak is en een mogelijke behandeling
De zwangerschap, vooral in de vroege stadia, is onderhevig aan aandoeningen zoals hevige misselijkheid. Hoewel dit bekend is en zeer vaak voorkomt, lijkt de wetenschap nu pas de oorzaak te hebben geïdentificeerd die verantwoordelijk is voor dit ongemak waarmee zwangere vrouwen te maken krijgen. Dit is wat het is.
De echte reden voor misselijkheid tijdens de zwangerschap: het is de schuld van een hormoon
Pixabay
Wanneer een vrouw ontdekt dat ze een kind verwacht, voelt ze ongetwijfeld een golf van onbeheersbare emoties: de komst van een nieuw leven is een enorme verandering voor haar bestaan en gaat gepaard met zowel fysieke als emotionele ontreddering. De eerste maanden van de zwangerschap worden doorgaans gekenmerkt door hevige misselijkheid, vooral in de vroege ochtenduren: elke zwangerschap is anders en niet alle vrouwen reageren op dezelfde manier, maar het is nog steeds een vrij frequente en wijdverbreide aandoening. Nu is een onderzoek erin geslaagd de mogelijke oorzaak van dit ongemak te identificeren: het gaat om een specifiek hormoon.
Tito Boner, een fysioloog aan de Universiteit van Pennsylvania, VS, en Stephen O'Rahilly, een stofwisselingsonderzoeker aan de Universiteit van Cambridge, VK, ontdekten dat dit hormoon door de foetus in de baarmoeder wordt geproduceerd en ochtendmisselijkheid veroorzaakt. Toekomstige moeders die bijzonder gevoelig zijn voor dit hormoon, dat toeneemt tijdens de vroege stadia van de zwangerschap, kunnen een aandoening ontwikkelen die hyperemesis gravidarum wordt genoemd, een ernstige vorm van misselijkheid die gepaard gaat met braken. "We hebben nu een duidelijk beeld van wat dit probleem kan veroorzaken en een weg naar zowel behandeling als preventie", verklaarde O'Rahilly.
Hyperemesis gravidarum en mogelijke behandelingen
Freepik
Het hormoon in kwestie is GDF15. De reden voor de verschillende gevoeligheid en reactie van zwangere vrouwen hangt af van de niveaus die vóór het begin van de zwangerschap in het lichaam aanwezig waren: de auteurs ontdekten dat degenen die vóór de zwangerschap hoge niveaus hadden, minder symptomatisch reageerden op de bijdrage van de foetus. Vrouwen met een laag GDF15-gehalte ervoeren daarentegen meer misselijkheid. Een oplossing, zo suggereren de wetenschappers, zou kunnen zijn om het hormoon toe te dienen aan vrouwen die vóór een mogelijke zwangerschap aan hyperemesis gravidarum zouden kunnen lijden, om het risico op het ontwikkelen van deze aandoening te vermijden.
Volgens O'Rahilly kunnen andere factoren hier echter invloed op hebben. Van de 70% van de vrouwen die tijdens de zwangerschap last hebben van ochtendmisselijkheid, wat ondanks de naam op elk moment van de dag kan voorkomen, heeft slechts 0,3-2% last van hyperemesis gravidarum: deze aandoening is zo invaliderend dat het de voeding, hydratatie en het uitvoeren van dagelijkse activiteiten belemmert. Het is meestal erger in het eerste trimester en verdwijnt dan geleidelijk. Dit hormoon wordt in lage hoeveelheden geproduceerd door de blaas, de nieren en de prostaat. Wanneer het zich bindt aan receptoren in de hersenstam, kan het gerelateerde symptomen veroorzaken. Bovendien kan de inname van giftige stoffen tijdens de vroege stadia van de zwangerschap ook de niveaus verhogen.
Foetale verantwoordelijkheid bij misselijkheid tijdens de zwangerschap
Freepik
De onderzoekers veronderstelden dat dit hormoon zich verder zou kunnen ontwikkelen als reactie op het risico op vergiftiging en om de zich ontwikkelende foetus te beschermen. Volgens O'Rahilly "is het niet nodig om veel te eten en de massa te verhogen in het begin van de zwangerschap. Het is veel beter om voorzichtig te zijn met wat je eet, om je baby tegen gifstoffen te beschermen."
De auteurs vonden significant hogere niveaus van GDF15 bij ongeveer zestig zwangere vrouwen die misselijkheid en braken meldden, vergeleken met hetzelfde aantal vrouwen die geen symptomen of milde misselijkheid ervoeren. Door de niveaus van verschillende varianten van hetzelfde hormoon, geproduceerd door placenta-cellen van zowel moeders als foetussen, te vergelijken, ontdekten ze dat laatstgenoemde de meeste GDF15 produceerden. Wetenschappers bevestigden het idee dat hoge niveaus van dit hormoon vóór de zwangerschap bescherming kunnen bieden tegen hyperemesis gravidarum door middel van een experiment met laboratoriummuizen. Bovendien meldde slechts 5% van de zwangere vrouwen die aan thalassemie lijden en daarom chronisch verhoogde GDF15-waarden hebben, ernstige symptomen tijdens de zwangerschap.
Om deze effecten te desensibiliseren, stelt het team tot slot de toenemende toediening van dit hormoon voor tijdens de poging om zwanger te worden. Een andere optie is het toedienen van antilichamen die GDF15-receptoren remmen om de symptomen te verlichten, hoewel verder onderzoek nodig is om deze opties te evalueren.
