Dame gelooft niet dat man eerste klas zal reizen omdat hij een donkere huid heeft. Zijn antwoord is een applaus waard

door Skip

14 December 2017

Dame gelooft niet dat man eerste klas zal reizen omdat hij een donkere huid heeft. Zijn antwoord is een applaus waard
Advertisement

In de 21ste eeuw geboren worden met een blanke huidskleur is voor veel mensen nog iets wat hen speciaal maakt, dat ze op een of andere manier recht hebben op privileges waar geen enkele logica die het waard is gerespecteerd te worden, achter zit. Daar is een gebeurtenis die zich voordeed op het vliegveld in Washington-Ronald Reagan het recentste trieste bewijs van. Een vrouw liep op een donkere man af die in de rij stond voor de eerste klas. Ze vroeg hem of hij plaats wilde maken omdat hij zich overduidelijk in de verkeerde rij bevond...

Advertisement

De man die het slachtoffer werd van racisme, Emmit Walker is een muziekproducer in het dagelijkse leven. Hij doet z'n verhaal van de gebeurtenis

De man die het slachtoffer werd van racisme, Emmit Walker is een muziekproducer in het dagelijkse leven. Hij doet z'n verhaal van de gebeurtenis

Facebook/Emmit Eclass Walker

Advertisement

Walker stond te wachten in de rij voor priority boarding voor de eerste klas toen een blanke vrouw naar hem toekwam en hem vroeg of hij uit de rij wilde stappen.

Walker stond te wachten in de rij voor priority boarding voor de eerste klas toen een blanke vrouw naar hem toekwam en hem vroeg of hij uit de rij wilde stappen.

Facebook/Emmit Eclass Walker

Van hun heen-en-weer-gesprek valt je mond gewoon open van verbazing.

Van hun heen-en-weer-gesprek valt je mond gewoon open van verbazing.

Facebook/Emmit Eclass Walker

Zij: "Het spijt me maar ik denk dat je in de verkeerde rij staat, je moet ons voor laten gaan. Dit is de rij voor priority boarding". [met voorrang aan boord gaan]

Ik: "Priority boarding als in 'eerste klas' toch?"

Zij: "Precies. Pardon... ze zullen u roepen nadat wij zijn ingestapt".

Ik (terwijl ik met mijn boarding pass voor d'r gezicht zwaai): "Maakt u zich geen zorgen mevrouw, ik sta op de juiste plek. Ik sta al langer dan u te wachten dus u kunt achter mij gaan staan."

Zij (ze gaf nog niet op): "Bent u van het leger of iets dergelijks... Hoe dan ook zou u moeten wachten".

Ik: "Ik heb nooit bij geen enkel legerkorps gezeten, ik ben een zwarte met geld!"

Iedereen in de rij begon luid te klappen!

Een verhaal dat eindigt met lachende aanwezigen, zeker weten, en dan toch te denken dat je dit soort situaties meemaakt is echt heel erg triest. 


Advertisement