Dezelfde hondenrassen 100 jaar geleden en nu: was het echt de moeite waard?
Selectief kruisen van honden ontstond in de 19e eeuw in Engeland waar de heersende klasse de bevlieging had om steeds meer "karakterrijke" honden te hebben met specifieke uiterlijke aspecten.
Deze praktijk en de daaropvolgende definiëring van verschillende hondenrassen heeft in de loop der jaren geleid tot het ontstaan van een bloeiende markt waar een exemplaar wel duizenden euro's kan kosten.
Tegenwoordig moet je jezelf wel afvragen of het echt nodig is om dieren te scheppen die onherroepelijk zwak zijn op genetisch niveau, puur om een behoefte van mensen te vervullen. Maar wat we ons vooral moeten afvragen is of het accentueren van deze 'atypische' fysieke eigenschappen van elk ras 'ongelukkige dieren voortbrengt die moeilijk kunnen ademen, slecht lopen en over het algemeen een genetische warboel zijn die moeder natuur waarschijnlijk nooit in gedachte zou hebben gehad.
Deze fotovergelijkingen van dezelfde rassen 100 jaar geleden en nu helpen je bij het vormen van een mening erover.
De Basset Houd is lager, minder lenig en heeft opmerkelijk meer huid en dientengevolge meer kans op ziekten.
Honden van het dobermanras hebben vaak hartproblemen, stollingsproblematiek en heupdysplasie.
De Sint Bernardshond was een atletische hond en geschikt voor werk. Tegenwoordig is hij gezetter met een onverklaarbaar vollere en zwaardere vacht.
In de loop der tijd is de lengte van de snuit van de boxer veranderd en ook de houding van de nek. Veel honden hebben last van epilepsie omdat ze een te kleine schedel hebben.
De teckel is echt langer geworden met als gevolg dat de ruggenwervels zwaarder zijn geworden die het hele gewicht moeten dragen.
Bij de bearded collie is de vacht buitensporig doorontwikkeld en dat maakt hem heel gevoelig voor de kleinste temperatuursverhoging. Veel van deze honden hebben last van heupdysplasie.
Het achterste gedeelte van Duitse herdershonden is steeds lager waarvan de gevolgen zich laten raden voor de motorische vaardigheden, vooral op oudere leeftijd.
De mopshond heeft een hoge bloeddruk, ademhalingsmoeilijkheden, huidontsteking in de huidplooien en een veel gekruldere staart... maar is het de moeite waard geweest?
De schedel van de bull terrier raakte misvormd door selectie door de fokkers en dat had gevolgen voor zijn gehoor. Veel van deze honden hebben nierproblemen of hartklachten.
Saluki's hebben de neiging oogziekten en kanker te krijgen. Daarbij verbrandt hij gemakkelijk, vooral op zijn neus.
De buldog is waarschijnlijk een van de ergste gevallen. De neus is op onnatuurlijke wijze geplet dat ten koste gaat van de ademhaling. Het hoofd is enorm, zo groot dat pups via keizersnede ter wereld komen. De gemiddelde levensverwachting? Zes jaar...
Dit alles gebeurt allemaal terwijl er jaarlijks miljoenen gekruiste honden worden afgemaakt (euthanasie) vanwege de overbevolking in de asielen of op straat.
De volgende keer wanneer iemand die je kent een rashond wil kopen, sleur hem dan mee naar het dichtstbijzijnde asiel.
En als hij echt een kwaliteitsmerk wil kopen, dan zijn een paar sloffen prima te doen! :-)
