Een laboratoriumstudie suggereert dat slaapgebrek een groot aantal neuronen en synapsen in de hersenen kan vernietigen
Het is nooit een geheim geweest hoe het aantal uren slaap een zeer belangrijk onderdeel zijn van iemands dag. Vaak hebben we gehoord over de problemen die weinig slaap kunnen veroorzaken, maar deze keer heeft een groep onderzoekers een echt verontrustende neurologische aandoening onder de aandacht gebracht.
Het werd feitelijk benadrukt hoe het brein bij afwezigheid van slaap zich letterlijk kan "opeten", wat resulteert in een hele reeks problemen op neurologisch niveau.
via The Journal of Neuroscience
Slapen dient niet alleen voor het opladen van energie, in feite verzamelen we overmatige neurale activiteit die alleen kan worden verbruikt als je slaapt. Het is wetenschappelijk bewezen dat een slechte slaap in termen van uren er uiteindelijk toe kan leiden dat de hersenen een aanzienlijke hoeveelheid neuronen en synaptische verbindingen verliezen. In dit verband heeft een groep onderzoekers van de Polytechnische Universiteit van de Marken in Italië geprobeerd de reactie van de hersenen te analyseren van zoogdieren met slechte slaapgewoonten.
Terwijl we slapen, worden de neuronen in ons brein "ververst" door twee soorten gliacellen. Microgliale cellen zijn verantwoordelijk voor het reinigen en verwijderen van al die oude en nutteloze cellen in een proces genaamd fagocytose. Het werk van astrocytes (andere gliacellen) is in plaats daarvan het verwijderen van al die verbindingen die niet langer nodig zijn om ons brein te "verversen".
Deze reiniging van neurologische woekering vindt, zoals al eerder vermeld, meestal plaats terwijl we slapen. Onderzoekers hebben opgemerkt dat hetzelfde proces ook optreedt als we uren slaap verliezen. In tegenstelling tot wat misschien lijkt, is het echter geen goede zaak: het vermoeide brein overdrijft in feite met deze reiniging door zichzelf schade aan te brengen, waarbij astrocyten die beginnen met het elimineren van synapsen die in werkelijkheid nog steeds nuttig zijn. Om deze neurologische activiteit te identificeren, vergeleken de wetenschappers 4 groepen muizen met verschillende slaapniveaus.
In de twee groepen die het langst wakker bleven, werd een hoger dan normale astrocytenactiviteit geïdentificeerd, die de synapsen begon aan te vallen zoals microgliale cellen dat gewoonlijk doen in het fagocytoseproces. In dit proces wordt het astrocytische fagocytose genoemd. De meest getroffen synapsen waren de grootste en oudste oftewel de meest gebruikte in onze hersenen. Naast de astrocytenactiviteit werd in de groep van muizen die het minst sliepen, ook een zeer hoge activiteit van microgliale cellen opgemerkt, vaak geassocieerd met neurodegeneratieve ziekten en de ziekte van Alzheimer. Ondanks wat is ontdekt, moeten deze neurologische aandoeningen nog in verband worden gebracht met het menselijk brein, en alleen dan zal het mogelijk zijn om meer over deze ziekten te weten te komen.
