Hij sloopte meer dan 40 piramides om naar schatten te zoeken: het ongelooflijke verhaal van Giuseppe Ferlini
Wanneer we worden geconfronteerd met historische wonderen zoals de piramides, is een van de eerste dingen die in ons opkomen de fascinatie die deze constructies met zich meebrengen. Een pracht die het verdient om herontdekt, begrepen en gewaardeerd te worden: en eigenlijk is dit precies waar archeologie over gaat. Wat zou je echter denken als we je zouden vertellen dat de rol van de archeoloog in het verleden veel minder zorgvuldig en nauwkeurig was dan nu, zo erg zelfs dat hij zonder zich al te veel problemen te maken schade kon toebrengen aan kostbare getuigenissen?
We overdrijven niet: en om het te bewijzen willen we je het verhaal vertellen van de Italiaan Giuseppe Ferlini, een man die, met de bedoeling oude artefacten en schatten op te graven, praktisch meer dan 40 duizendjarige piramides heeft gesloopt.
via Amusing Planet
Ferlini, geboren in Bologna, leefde een avontuurlijk bestaan, wat hem ertoe bracht om door de Balkan, Griekenland en Egypte te reizen, waar hij zich ten dienste stelde van het nationale leger voor de verovering van Soedan, ook met de rol van chirurg. We bevinden ons in de eerste helft van de 19e eeuw en de interesse in de oudheid heeft al de nieuwsgierigheid gewekt van vele personages, gefascineerd door archeologische schatten en de herontdekking van oude beschavingen.
Ferlini's verblijf in Egypte diende ook dit doel. Letterlijk betoverd door de zoektocht naar goud en de kostbare schatten van die oostelijke landen, besloot de Italiaan zich met lichaam en ziel te wijden aan de ontdekking van deze overblijfselen. Om zijn missie en deze essentiële taak uit te voeren, koos hij de site van Meroe, een oude en fascinerende stad gelegen aan de oostelijke oever van de Nijl, in het huidige Soedan, de hoofdstad van het Nubische koninkrijk Kush.
Precies op deze plek werden de oude farao's door de Egyptenaren geïnspireerd om hun piramides te bouwen. Hoewel ze minder oud, kleiner en minder bekend zijn dan de Egyptische, zijn deze monumentale werken even kostbaar en onschatbaar. Ferlini, die kennis had genomen van de site en de mogelijke schatten die deze zou kunnen bevatten, besloot te gaan graven, in "partnerschap" met de Albanese koopman Antonio Stefani.
Met vrouwen, bedienden en dragers op sleeptouw, gingen de twee in 1834 naar de archeologische vindplaats en werkten ze hard om de schatten te vinden. Gezien de slechte eerste resultaten besloot Ferlini de dosis te verhogen en zich te concentreren op de piramides. Dus nadat hij ongeveer 500 lokale inwoners had ingehuurd, gaf hij opdracht om ze met een houweel te slopen.
De schade aan de prachtige bouwwerken ging onverminderd door. Van boven tot onder werden meer dan 40 piramides blootgelegd en vernietigd. De ontdekkingen bleven echter niet zo verbazingwekkend als Ferlini had verwacht. De grootste schatten werden gevonden in de grootste piramide, bekend als N6. Dit was het graf van koningin Amanishakheto, die regeerde vanaf 10 voor Christus. tot 1 n.Chr. Naast zijn sarcofaag vonden schatzoekers amuletten, verschillende juwelen en begrafenisartikelen.
Bang dat de oorspronkelijke bewoners hen in een hinderlaag zouden lokken om de kostbare voorwerpen te stelen, namen Ferlini en Stefani alles wat ze konden meenemen, laadden alles op de kamelen en vluchtten 's nachts weg, waarna ze de Nijl op gingen naar Caïro. Op dat moment hoefden ze alleen nog maar te profiteren van wat ze in Meroe hadden gevonden. Tussen verkopen, schenkingen en veilingen belandde de schat van Ferlini - of liever gezegd van de vernietigde piramides - in verschillende delen van Europa.
Hoewel er in die tijd veel persoonlijkheden waren die, net als Ferlini, hun "opgravingen" uitvoerden zonder enige wetenschappelijke aandacht en ook de geschiedenis ingingen, wordt de man uit Bologna vandaag louter herinnerd voor de vernietiging van de piramides.
Tegenwoordig is het zeker indrukwekkend om het verhaal van zijn avonturen te lezen, acties die als volkomen normaal worden beschouwd in een tijdperk dat niet meer bestaat, en die vandaag - we zijn er zeker van - elke historicus of archeoloog zouden doen verbleken.
